Μη μου λυπάσαι μικρή μου αγάπη
ο κόσμος δεν είν’ του χεριού μας συχνά
άσ’ τη ζωή να τα φέρει όπως θέλει
και δες μες τα μάτια σου την ομορφιά
κάποιες στιγμές που αλλάζει ο αέρας
νιώσε το θρόισμα να ‘ναι αγκαλιά
και όταν στη νύχτα θα απλώνονται αστέρια
κάποια μορφή θα σου χαμογελά
ανοίγω τα χέρια να νιώσω για λίγο
το ρεύμα του κόσμου να με διαπερνά
και ένα τραγούδι που μιλάει για σένα
για πάντα θα ηχεί στου μυαλού τα στενά
είναι η αγάπη ο φόβος που ενώνει
του κόσμου – για πάντα – τη βουβή μοναξιά
είναι τα σώματα να αγγίζουν φτιαγμένα
πέσε όπως είσαι στου νου τη φωτιά
κοίταξε λίγο πιο πέρα απ’ το δάσος
σταμάτα να πνίγεσαι σε μια κουταλιά
δεν είναι λίγες οι στιγμές που θα νιώσεις
η πλάση όσο όμορφη τόσο πονά
μα μη μου ξεχνιέσαι μικρό μου σπουργίτι
πάντα θα έχεις τα δικά σου φτερά
όσο ο άνεμος και αν είναι κόντρα
πάντα θα ξέρεις πως να πετάς
