Ξενιτεμένος μακριά από εσένα
πέρασα χρόνια
μα ήρθα πάλι για να σε δω.
Γλυκιά μου Αθήνα πως θα μπορούσα
για να ξεχάσω τον Παρθενώνα
τον Υμηττό.
Σε μια δική σου γωνιά με καρδιοχτύπι
με περιμένει πιστά τόσον καιρό
μια μαυρομάτα, για αυτήν που ζούσα
σγουρομαλλούσα
που αγαπούσα, που αγαπώ.
Ξενιτεμένος έζησα χρόνια
μα η καρδιά μου ήταν
κοντά σου κάθε στιγμή.
Και λαχταρούσα γλυκιά μου Αθήνα
αυτή την ώρα
που θα πατούσα δική σου γη.
Σε μια δική σου γωνιά με καρδιοχτύπι
με περιμένει πιστά τόσον καιρό
μια μαυρομάτα, για αυτήν που ζούσα
σγουρομαλλούσα
που αγαπούσα, που αγαπώ.
