Ξημέρωσε

Ξημέρωσε, ξημέρωσε,
ξημέρωσε και πάλι
κι εγώ ξενύχτης περπατώ
με άδειο το κεφάλι.

Αχ, ψεύτικε ντουνιά
ας μην ξημέρωνε ποτέ
ετούτο εδώ το βράδυ
γιατί μου φέρνει όνειρα
της νύχτας το σκοτάδι.

Ξεμέθυσα, ξεμέθυσα
και μου `φυγε η ζάλη,
ας ήταν στο μεθύσι μου
να ξαναπέσω πάλι.

Αχ, ψεύτικε ντουνιά
ας μην ξημέρωνε ποτέ
ετούτο εδώ το βράδυ
γιατί μου φέρνει όνειρα
της νύχτας το σκοτάδι.

Ξημέρωσε, ξημέρωσε,
δεν έχω τι να πράξω,
γραμμή για το τσαρδάκι μου
στα ίσια για ν’ αράξω.

Αχ, ψεύτικε ντουνιά
ας μην ξημέρωνε ποτέ
ετούτο εδώ το βράδυ
γιατί μου φέρνει όνειρα
της νύχτας το σκοτάδι.