Σε όλα της ζωής μου
ν’ αποκριθώ μπορώ,
έξω απ’ την έλλειψή σου,
που δίχως τη μορφή σου,
να νιώσω δεν ποθώ.
Χιλιάδες σκέψεις ξεκινούν καβάλα στον αγέρα,
τρέχουν να έρθουν να σε βρουν, να πούνε καλημέρα,
να πούνε πως σε σκέφτομαι, πως τα ‘χω πια χαμένα,
πως μοιάζουν όλα ανούσια αφού, αφού δεν έχω εσένα.
Σε όλα της ζωής μου
τα πρέπει θα αφεθώ,
μα λείπει η ψυχή σου,
το γέλιο της φωνής σου,
εκεί για να δοθώ.
Χιλιάδες σκέψεις ξεκινούν καβάλα στον αγέρα,
τρέχουν να έρθουν να σε βρουν, να πούνε καλημέρα,
να πούνε πως σε σκέφτομαι, πως τα ‘χω πια χαμένα,
πως μοιάζουν όλα ανούσια αφού, αφού δεν έχω εσένα,
πως μοιάζουν όλα ανούσια αφού, αφού δεν έχω εσένα
