Θα ‘θελα όταν ξημερώσει,
Το φιλί σου στο λαιμό,
Να μιλά και να μη σωπαίνει,
Να μιλά για μας τους δυο.
Σπάσε με σε μικρά κομμάτια,
Για να μείνει η μυρωδιά,
Κράτα με μες την αγκαλιά σου,
Να μη πάω πουθενά.
‘Ήταν άλλη μία νύχτα,
Μ’ ασυγκράτητες στιγμές,
Μια νύχτα της ζωής μου,
Μα ταυτόχρονα πολλές.
Κι ήταν μόνο μια νύχτα,
Μ’ ασυγκράτητες στιγμές,
Μα σε θέλω κι άλλες τόσες,
Και πεθαίνω να με θες.
Θα ‘θελα όταν πέφτει η νύχτα,
Κι έχει φώτα χαμηλά,
Το φιλί να γίνει αστέρι,
Τον λαιμό να ακουμπά.
