Ήταν γραφτό να γενεί τόση ταραχή
μια Κυριακή που ο ήλιος δεν είχε βγει το πρωί.
Δυο περιστέρια λευκά είχαν κατεβεί
και στα μαλλιά σου είχαν πλέξει χρυσή φωλιά,
χόρεψαν, χόρεψαν, χόρεψαν τ’ άσπρα πουλιά.
Τι θα πει, τι θα πει “δυο πουλιά στα μαλλιά”
μόνο εγώ θα σ’ το πω
μια που μονάχα εγώ σ’ αγαπώ:
Η μικρή σου λευκή καρδιά
απ’ τον ήλιο ζητά ζεστά, χρυσά φιλιά
και πετάς και πετάς, πετάς
και μαζί σου κι εγώ πετώ
το χέρι όταν σου κρατώ.
Ήταν γραφτό να γενεί τόση ταραχή…
Τι θα πει, τι θα πει “δυο πουλιά στα μαλλιά”
μόνο εγώ θα σ’ το πω
μια που μονάχα εγώ σ’ αγαπώ:
Σε αστέρια ζητάς να πας
στη χαρά τα φτερά ν’ ανοίξεις λαχταράς,
να ο ήλιος είναι για μας,
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ πολύ
λευκό μου, τρελό πουλί.
