Χορεύουν τα λαμπιόνια και λικνίζονται
σαν μεθυσμένοι ναύτες που ζαλίζονται
κι εσύ στριφογυρίζεις το κορμάκι σου
καρφί είναι στην καρδιά το τακουνάκι σου.
Με παίρνεις και με ρίχνεις μες στα κύματα
κι αλλάζεις της ζωής μου τα νοήματα.
Και σ’ έχω μες στα στήθη μου, κάστρο και παραμύθι μου
παλιά γραφή που χάθηκε μα στην καρδιά μου γράφτηκε.
Χορεύουν τα λαμπιόνια και λικνίζονται
σα μεθυσμένοι ναύτες που ζαλίζονται
κι εσύ αφήνεις κάτω τα μαλλάκια σου
μια λέξη δε μου λένε τα χειλάκια σου
Με παίρνεις και με ρίχνεις μέσα στ’ άδυτα
πότε με τα ρητά, πότε με τα άρρητα.
Και σ’ έχω μες στα στήθη μου, κάστρο και παραμύθι μου
παλιά γραφή που χάθηκε μα στην καρδιά μου γράφτηκε.
