Τέκνα των μάκαρων Θεών
Και γένος παλιό του Ερεχθέα ευτυχισμένο
Από την απόρθητη αυτή γη
Ελεύθερα εσείς
Γεύεσθε καρπό ευλογημένο
Λαμπροί εκατεβήκατε από τον ουρανό
Στον τόπο αυτό
Που εννιά μούσες
Με άγαμη γέννα εγέννησαν
Την όμορφη αρμονία
Κι απ’ το ξανθό κεφάλι της
Άστραψε άστραψε φως
Χρυσό
Η πόλη καθαρή των ιερών των ποταμών
Εσένα πως θα σε δεχτεί
Ανάξια μάνα, φόνισσα παιδιών;
Τα παιδιά σου ματωμένα
Δες τα μπροστά σου ματωμένα
Δε θα το μπορέσεις
Δε θ’ αντέξεις
Με το αίμα τους τα χέρια σου να βρέξεις
Το κλάμα τους, το παράπονό τους
Δε θα το αντέξεις
