Το βράδυ είναι ζόρικο
Κι η νύχτα δεν περνάει
Στο μέλλον τ’ απροχώρητο
Κάτι παλιό γυρνάει
Το έργο κάνει διάλειμμα
Την ώρα αυτή
Την ώρα αυτή συνήθως
Με τούτο το ντελάληλα
Το βράδυ αυτό
Θα ζωντανέψει ο μύθος
Πως ήταν κάποιος μια φορά
Θαρρώ
Κι έναν καιρό
Αγόρι τρυφερό θαρρώ
Και σοβαρό
Που πήρε όρη και βουνά θαρρώ
Μ’ ένα σκυλί
κι ώρα του καλή
Μωρ’ τι μας λες
Δεν είχε μίσος φοβερό θαρρώ
Και τρομερό
Εκεί στην ερημιά θαρρώ
Πολύ καιρό
Όλα της γης τα θηλυκά εκεί
Στην εξοχή
Τα είχε σιχαθεί
Ου να χαθεί
Αλήθεια πόσο σε μισώ
Τι ταραχή
Που ’χω μέσα στη ψυχή
Βαθιά σε λαχταρώ
Τον κακό σου τον καιρό
Έλα και δώσ’ μου ένα φιλάκι
Φαρμακερό
Θα σου δώσω μια μπουνιά
Κοίτα ζημιά
Και ο μήνας έχει εννιά
Και φτου κι απ’ την αρχή
Τώρα το ’βαλα σκοπό
Κι εγώ να πω ένα τραγουδάκι
Λυπητερό
Την ίδια εκείνη εποχή
Ένας άλλος άνθρωπος
Ο Τίμων ο μισάνθρωπος
Ποιος είναι αυτός;
Δεν είχε σπίτι και κλειδί
Δεν ήθελε άνθρωπο να δει
Σιγά τ’αβγά
Είχε τα μάτια χαμηλά
Κι από τους άνδρες χώρισε
Την θέση του ξεχώρισε
Κακήν κακώς
Μα της γυναίκας η ψυχή
Τον ξεδιψούσε σαν βροχή
Η αδερφή
Ήταν κάποιος
μια φορά λα λα λα λα…
