Εδώ κοιμούνται μπρος στον ποταμό
εδώ στην όχθη την παλιά, στο πράσινο ποτάμι,
πέντε μικρά ναυτόπουλα, πέντε παιδιά του κόσμου.
Εδώ κοιμούνται πλάι στο νερό
πάνω σε πέντε σύννεφα σε πέντε οργιές χορτάρι,
πέντε ναυτάκια που ‘γραψαν στην όχθη το όνομά τους.
Ήταν μικρά, μικρά, μικρά κι ήτανε πάντα ξάγρυπνα,
ήταν μικρά, μικρά, μικρά κι ήταν συλλογισμένα.
Τώρα κοιμούνται, τώρα πια τα νανουρίζει ο ποταμός
νάνι τους λέει, νάνι το πράσινο ποτάμι.
Πρωί πρωί ήταν που ‘πεσαν τα πέντε τα μικρά-μικρά,
πρωί πρωί ήταν που ‘πεσαν βαθειά να κοιμηθούνε.
Νάνι, τα νανουρίζουνε τα δέντρα στο ποτάμι,
νάνι τους λένε οι φυλλωσιές, νάνι στην όχθη, νάνι.
Εδώ κοιμούνται, στο μικρό, μικρούλι κρεβατάκι τους,
εδώ στην όχθη την παλιά, νάνι μικρά μου, νάνι
πέντε ναυτάκια, πέντε απλά παιδιά ντουφεκισμένα.
