Κάτω από τον έναστρο ουρανό,
εκεί που όλα τον Θεό δοξάζουν,
ένα ψαλτήρι κι ένας ταπεινός βοσκός,
τον Ουρανό στη γη μας κατεβάζουν!
Και βλέπει ο Κύριος “καρδίαν καθαράν”,
του Ισραήλ τον κάνει βασιλιά!
Πόσα να Σου ψάλω ΄΄ευχαριστώ΄΄,
πώς αίνον καταρτίσω;
Όσα είναι τα άστρα του ουρανού,
όπως οι άγγελοι να Σε υμνήσω!
Εσύ που είσαι ο ποιητής και πλάστης μου,
έργα των χειρών Σου εἰναι οι ουρανοί!
΄΄Ως θαυμαστόν το όνομά Σου Κύριε΄΄
αχώρητος, εντός μου κατοικείς!
Στης ψυχής τον σκοτεινό ουρανό,
η άρνηση πασχίζει νά νικήσει…
Να γυρίσω στον Πατέρα μου ποθώ,
ποιος την επιστροφή μου θα φωτίσει;
Βλέπω να ανατέλλει ένδοξη η Ανάσταση,
γύρω μου ευωδιάζει όλη η γη!
Κι η προσμονή μου μπρος μου ολοζώντανη,
να μου προσφέρει αιώνια ζωή!
Το χέρι Του με πιάνει μη χαθώ,
με κάνει πρίγκιπα στον ουρανό.
