Μοιάζουν μικρές στου μυαλού τις χορδές
οι φωνές που χαράζουν τη μέρα
κάνουν στροφές και ρίχνουν φωτιές
στις ευχές που γυρνούν στον αέρα
Κι είναι η καρδιά μου θηλιά στο κορμί
σαν απλώνονται και μεγαλώνουν
χτυπάει δυνατά και σκοντάφτω στη γη
στους ατέλειωτους γρίφους του κόσμου
Kαι θέλω να τρέξω να φύγω
να βγω απ’ της ψυχής μου το λίγο
Να ‘ρθεις να με βρεις στα παλιά
τα βαγόνια που γέρνουν στο πλάι
να έρθει η αυγή και μετά
να μας βρει στο ίδιο μέρος το βράδυ
να με γεμίσεις φιλιά
κι από εκείνο το αδύναμο χάδι
το νήμα του κόσμου
να πιάσουμε φως μου από την αρχή
Έχω πουλιά γαντζωμένα σφιχτά
να τραβάνε τις σάρκες της πλάτης
να με σηκώσουν ψηλά για να δω
τον απέραντο πόνο της πλάσης
Kαι θέλω να τρέξω να φύγω
να βγω απ’ της ψυχής μου το λίγο
Να ‘ρθεις να με βρεις στα παλιά
τα βαγόνια που γέρνουν στο πλάι
να έρθει η αυγή και μετά
να μας βρει στο ίδιο μέρος το βράδυ
να με γεμίσεις φιλιά
κι από εκείνο το αδύναμο χάδι
το νήμα του κόσμου
να πιάσουμε φως μου από την αρχή
