Ένας τσοπάνος έκλαιγε για μια χωριατοπούλα
και τ’ όνομά της έλεγε, Χρυσούλα μου, Χρυσούλα.
Και το χωριό αγνάντευε ψηλά ‘πό μια ραχούλα
γιατί έχει πόνο στην καρδιά, για τη γλυκιά Χρυσούλα.
Όλο τραγούδια έλεγε γλυκά με τη φλογέρα
τα πρόβατα στη ρεματιά, βελάζουν νύχτα μέρα.
Χρυσούλα μου σου τραγουδούν κι όλο για σένα λένε
και μένα τα ματάκια μου μέρα και νύχτα κλαίνε.
