Μετρώ τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα
σ’ αυτό το σπίτι που απλώνω τη ζωή μου σαν τη σκόνη.
“Θα έρθει” λέω, “δεν μπορεί, θα έρθει αργότερα”,
μα πάλι η μοναξιά την πόρτα μου κλειδώνει.
Χωρίς εσένα δεν μπορώ να κάνω βήμα,
χωρίς εσένα νιώθω απέραντο κενό.
Χωρίς εσένα δεν μπορώ να κάνω βήμα,
μαζί σου μόνο κάθε πόνο μου ξεχνώ.
Μετρώ τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα
σ’ αυτό το σπίτι που ακόμα να ξανάρθεις περιμένω.
Να σ’ αντικρίσω ξαφνικά, ψυχή μου, το ’θελα,
μα πάλι το σκοτάδι βλέπω και σωπαίνω.
Χωρίς εσένα δεν μπορώ να κάνω βήμα,
χωρίς εσένα νιώθω απέραντο κενό.
Χωρίς εσένα δεν μπορώ να κάνω βήμα,
μαζί σου μόνο κάθε πόνο μου ξεχνώ.
