Έβγαινες στο παραθύρι κι έκρυβες τον ουρανό
ήσουν ήλιος, ήσουν άστρο και φεγγάρι φωτεινό.
Τώρα σε πήρ’ ο άνεμος, σε πήρανε τα ξένα,
σε πήρε άλλη αγκαλιά κι αλίμονο σ’ εμένα.
Σαν της θάλασσας το κύμα μίλαγες στην αμμουδιά
κι είχα χάσει την καρδιά μου στην δική σου την καρδιά.
Τώρα σε πήρ’ ο άνεμος, σε πήρανε τα ξένα,
σε πήρε άλλη αγκαλιά κι αλίμονο σ’ εμένα.
