Μέρα νύχτα συλλογιέμαι την αιτία για να βρω
που σ’ ανάγκασε να φύγεις να μ’ αφήσεις μοναχό.
Όλα τα `βαλα στο νου μου μα δε βρίσκω αφορμή
που να σ’ έκανε γλυκιά μου να πονέσεις μια στιγμή.
Είναι φταίξιμο δικό σου ο σκληρός μας χωρισμός
άφησες τον άνθρωπό σου να τον λιώνει ο καημός.
Είναι φταίξιμο δικό σου ο σκληρός μας χωρισμός
βάλε όμως στο μυαλό σου πως υπάρχει και θεός.
Όταν σ’ έβλεπαν μαζί μου σε φωνάζαν τυχερή
και σου λέγανε πως είμαι το καλύτερο παιδί.
Και αντί να εκτιμήσεις τη χρυσή μου την καρδιά
Την κομμάτιασες στα δυο και την πέταξες μακριά.
Είναι φταίξιμο δικό σου ο σκληρός μας χωρισμός
άφησες τον άνθρωπό σου να τον λιώνει ο καημός.
Είναι φταίξιμο δικό σου ο σκληρός μας χωρισμός
βάλε όμως στο μυαλό σου πως υπάρχει και θεός.
