Ακόμα θυμάμαι την μέρα αυτή
που σε πρωτοείδα μια Τρίτη πρωί
σε είδα και τυφλώθηκα απ’ την λάμψη
σαν να έχει ο ήλιος στα μαλλιά σου αράξει.
Δεν το συζητώ χωρίς εσένα δεν υπάρχω εγώ
εσύ είσαι ο λόγος που όταν σε κοιτώ
φωνάζω απ’ την ψυχή μου πως είναι υπέροχη η ζωή μου.
Δεν το συζητώ χωρίς εσένα δεν υπάρχω εγώ
εσύ είσαι ο λόγος που αν χαθείς ποτέ
θα ζω επί της ουσίας ζωής άνευ λόγου και αιτίας.
Δυο ρούχα ασορτί που πλύθηκαν μαζί
και ξέβαψε το ένα στο άλλο
τώρα είναι και τα δυο, το ίδιο και το αυτό
δεν ζει το ένα δίχως το άλλο.
Ακόμα θυμάμαι το πρώτο φιλί
που δώσαμε οι δυο μας μια Τρίτη πρωί
που ακούμπησαν τα χείλη μου στα δικά σου
και σαν κερί έλιωσα μες την αγκαλιά σου.
Δεν το συζητώ χωρίς εσένα δεν υπάρχω εγώ
εσύ είσαι ο λόγος που όταν σε κοιτώ
φωνάζω απ’ την ψυχή μου πως είναι υπέροχη η ζωή μου.
Δεν το συζητώ χωρίς εσένα δεν υπάρχω εγώ
εσύ είσαι ο λόγος που αν χαθείς ποτέ
θα ζω επί της ουσίας ζωής άνευ λόγου και αιτίας.
Δυο ρούχα ασορτί που πλύθηκαν μαζί
και ξέβαψε το ένα στο άλλο
τώρα είναι και τα δυο, το ίδιο και το αυτό
δεν ζει το ένα δίχως το άλλο.
