Τοξικές
Είναι οι νύχτες μου μαζί σου τόσο καταστροφικές
Πράμα πάνω στο τραπέζι γλείφεις τις πιστωτικές
Πες μου πόσο να τ’ αντέξω, άλλες πόσες φορές;
Κι έχω χάσει το μυαλό μου από χθές
Αναμνήσεις στο κεφάλι μου ανεβάζουνε το στρές
Η μορφή σου ξεπροβάλλει και μου δίνει αναλαμπές
Πες μου τι άλλο να κάνω για να πάψεις να κλαίς; (yeah)
Και τώρα τι;
Με βλέπεις χαμηλά, ρίχνεις το βλέμμα
Έτσι σε καταντά να ζει η ζωή μέσα στο ψέμα
Μαζί σου θέλεις να ‘μαι κι όπου μας βγάλει το ρέμα
Ώσπου κάποτε η θηλιά σου να μου σπάσει τον αυχένα
Τη καθρένα
Ποτέ δεν ήρθαμε μία προς ένα
Μου λες “πάμε ξανά και περασμένα ξεχασμένα”
Όταν γράφω για λούπες και εμμονές μιλώ για ‘μένα
Μα όταν γράφω για σκατά που δε γυρνώ, μιλώ για ‘σένα.
Τοξικές
Είναι οι νύχτες μου μαζί σου τόσο καταστροφικές
Πράμα πάνω στο τραπέζι γλείφεις τις πιστωτικές
Πες μου πόσο να τ’ αντέξω, άλλες πόσες φορές;
Κι έχω χάσει το μυαλό μου από χθές
Αναμνήσεις στο κεφάλι μου ανεβάζουνε το στρές
Η μορφή σου ξεπροβάλλει και μου δίνει αναλαμπές
Πες μου τι άλλο να κάνω για να πάψεις να κλαίς;
Καρδιά μου, πες μου τί; τί;…
Μακριά μου φεύγεις το βράδυ, γυρνάς πρωί…
Θα μετάνιωνες μια φορά για αυτό, σ’ το ‘χα πεί, πεί…
Πες μου πώς να είμαι καλά μ’ αυτά που ‘χω δεί;…
Τώρα πια κοιτάζω μπροστά.
Κι όλο κάπου ισορροπούσα σαν τον ακροβάτη
Κι όλο έδινα πολλά, χωρίς να παίρνω κάτι
Κι όταν όλα ήταν καλά και μου έκλεινες το μάτι
Βασικά, ξέρω καλά πως έφταιγε η Χιονάτη
Κι είναι γά-μα-τα
Τα λόγια σου άφησαν εγκα-υμα-τα
Πόσες νύχτες μέσ’ στα κλά-μα-τα
Δε μου άξιζε ποτέ μου τέτοια συμπεριφορά.
Κι όλο στιβώνω το βράδυ, ξαναζυγίζω τα λάθη
Η μοναξιά στο κρεβάτι κι ο φόβος για το σκοτάδι
Με έχουνε κάνει να πιστεύω πως τη μπάλα έχω χάσει
Και πως η φούσκα που κοιμάμαι κάποια μέρα θα σκάσει
Και είναι όλα γά-μα-τα
Τα λόγια σου άφησαν εγκα-υμα-τα
Πόσες νύχτες μέσ’ στα κλά-μα-τα
Δε μου άξιζε ποτέ μου τέτοια συμπεριφορά.
Τοξικές
Είναι οι νύχτες μου μαζί σου τόσο καταστροφικές
Πράμα πάνω στο τραπέζι αλείφεις τις πιστωτικές
Πες μου πόσο να τ’ αντέξω, άλλες πόσες φορές;
Κι έχω χάσει το μυαλό μου από χθές
Αναμνήσεις στο κεφάλι μου ανεβάζουνε το στρές
Η μορφή σου ξεπροβάλλει και μου δίνει αναλαμπές
Πες μου τι άλλο να κάνω για να πάψεις να κλαίς;
Καρδιά μου, πες μου τί; τί;…
Μακριά μου φεύγεις το βράδυ, γυρνάς πρωί…
Θα μετάνιωνες μια φορά για αυτό, σ’ το ‘χα πεί, πεί…
Πες μου πώς να είμαι καλά μ’ αυτά που ‘χω δεί;…
Τώρα πια κοιτάζω μπροστά.
