Ζούσε στο καλύβι της κλεισμένη,
μόνη, σαν πουλί φυλακισμένη.
Κόρη, σαν νεράϊδα δίχως ταίρι,
πλάνο της ανατολής αστέρι.
Αχ, Ζεχραζάτ γλυκιά,
πάντα σαν θυμούμαι τα φιλιά σου,
τα γλυκά σου μάτια νοσταλγώ.
Αχ, μάτια μαγικά,
πάντα ζήτε μέσα στην καρδιά μου
και στα όνειρά μου σας ζητώ.
Ήταν βελουδένια η πνοή της
μύρα εσκορπούσε το κορμί της,
φλόγα είχε η κάθε μια ματιά της
κι όλοι λέγαν για την ομορφιά της.
