Δεν τους πιστεύω κι ας μου λεν πως μ’ αγαπούν
πως μ’ έχουν έγνοια μην τυχόν και πάθω κάτι
μου επιβάλουν το καλό και τ’ αναιρούν
αυτοί δεν έμαθαν τι πάει να πει αγάπη
δεν την πιστεύω της οθόνης τη μιλιά
γιατί με θέλει από φόβο να σωπαίνω
και δε θα μπω μεσ’ τα δικά τους τα κελιά
γιατί δεν έμαθα πιπίλα να βυζαίνω
πιστεύω μόνο στη συνείδηση αυτού
που δε σταμάτησε να ψάχνει την αλήθεια
πιστεύω ‘κείνους που το δίκιο τους ζητούν
και δε μιμούνται μύγες ούτε κουτορνίθια
δε σε πιστεύω μαύρε γάτε διευθυντά
δε σε πιστεύω τοκογλύφε της ελπίδας
δε σε πιστεύω ευεργέτη χουβαρντά
γιατί ‘σαι κρίκος της βαριάς τους αλυσίδας
δεν τους πιστεύω τους δεινόσαυρους αστούς
που λαχανιάζουν σε μιά κούφια απληστία
και τους κομπάρσους, τάχα μου πολιτικούς
που θέλουν δήθεν του λαού τη σωτηρία
