Περνάει η χαρά και ‘χω ανοιχτά
την πόρτα και δεν μπαίνει
και πάει αλλού κ’είναι κλειστά
και στέκει κι ανιμένει
Χαρές γυρεύω δανεικές
και συ μου δίνεις πόνους
αγάπη δε στεριώνεται
με τσι δικούς σου νόμους
Με λίγα λόγια τη χαρά
τη γνώρισα κοντά σου
κείνα τα δυο γλυκά λεπτά
μέσα στην αγκαλιά σου
Τα χρόνια αλλάζουν αριθμούς
και τα μαλλιά μου χρώμα
παλιές φωτιές κι αν έσβησα
εσύ με καις ακόμα
Στα ψόμματα σ’αγάπησα
μιάν άλλη να πονέσει
και βρέθηκα χωρίς νερό
σε δυό φωτιές στη μέση
Εδα που φεύγω θα το δεις
πόσο πονα τ’αντίο
σου ‘λεγα δε περνώ καλά
και το παίρνες γι’αστείο
Οταν μου λες πως μ’αγαπάς
μικρή μου χασμουριούμαι
με παραμύθια από μικρό
με ‘μάθαν να κοιμούμαι
Οψαργας πάλι εσμίξαμε
μέσα σ’ονείρου τόπους
ανάθεμα σε για όνειρο
πως ξεγελάς τσ’ανθρώπους
