Είναι πιο κίτρινα τα φώτα στο Ντεπο
τα καλντερίμια όπως τα άφησες βρεγμένα
κάποτε μου πες όσο ζω θα σ’ αγαπώ
μα ούτε δάκρυ δε χαράμισες για μένα.
Τώρα μαθαίνω στην Αθήνα πως γυρνάς
για μένα δε ρωτάς αν ζω ή αν πεθαίνω
κι εγώ εδώ στη Σαλονίκη που ξεχνάς
κοντά μου πάλι να γυρίσεις περιμένω.
Έχω στεναχώρια που κοιμάσαι χώρια
και είμαι κάθε βράδυ λιώμα στο ποτό.
Έχω στεναχώρια που κοιμάσαι χώρια
και δε σε νοιάζει φως μου πόσο σ’ αγαπώ.
Ψάχνω για σένα στην παλιά την αγορά
όλη η ζωή μου μια μικρή Αριστοτέλους,
όπως τα λόγια που μου είπες μια φορά
θα ‘μαι μαζί σου μα δεν ήσουν μέχρι τέλους.
Έχω στεναχώρια που κοιμάσαι χώρια
και είμαι κάθε βράδυ λιώμα στο ποτό.
Έχω στεναχώρια που κοιμάσαι χώρια
και δε σε νοιάζει φως μου πόσο σ’ αγαπώ.
Credits
Πρώτη εκτέλεση Χρήστος Πάζης 2003
