Την καρδιά μου στα ξενύχτια την προπόνησα
και την έκανα στα τρίποντα ξεφτέρι.
Κι ένα βράδυ που καιγότανε τ’ αστέρι,
στις παλιές μας γνωριμίες τηλεφώνησα.
Και κανείς δεν ξέρει να μου πει πού είσαι.
Κι όλοι μου μιλήσανε λίγο βιαστικά.
Έτσι ’ναι, αγάπη μου, η αγάπη. Κλείσε.
Ζήσε όπως είσαι και περαστικά.
Δεν το πήραμε, παιδί μου, το πρωτάθλημα
και το κύπελλο να βάλουμε τη νίκη.
Τηλεφώνησα και στη Θεσσαλονίκη
και μου είπαν βαρεθήκανε το άθλημα.
