Πόσο θα ‘θελα να μπω σε μια βαρκούλα
απ’ αυτές που ζωγραφίζουν τα παιδιά
να χαθώ μες στου ονείρου την λιμνούλα
και να γίνω ένα με την ζωγραφιά.
Να χωρούσα μες στο ροζ το φουστανάκι
και να μ’ άντεχε του ήλιου η ματιά
να τραγούδαγα για λίγο σαν παιδάκι
και να πέθαινα σε μια ακρογιαλιά.
Κράτα με μάτια μου απ’ το χέρι
ποιος ξέρει το αύριο τι θα φέρει
ποιος ξέρει το αύριο τι θα φέρει
κράτα με μάτια μου απ’ το χέρι
