Σε τούτο το σοκάκι σε κείνο το σκαλί
σου πήρα ένα βραδάκι το πρώτο σου φιλί.
Μα πια δε με θυμάσαι
και ούτε μου μιλάς
ζωή πανάθεμά σε
πονάμε και γελάς.
Εσ’ ήσουνα δεκάξι κι εγώ δέκα εννιά
και τα `χαμε ταιριάξει σε εκείνη τη γωνιά.
Μα πια δε με θυμάσαι
και πίσω δε γυρνάς
ζωή π’ ανάθεμα σε
κανένα δεν πονάς.
Μυρίζαν τα μαλλιά σου χελιδονφωλιά
και μες στην αγκαλιά σου νανούριζες πουλιά.
Μα εσύ πια δε θυμάσαι
το πρώτο σου φιλί
ζωή πανάθεμά σε
μας άλλαξες πολύ.
