Είναι τα μάτια σου δυο νάρκες
που τραβούν καρδιές, πότ’ αναθέτουν ματιές.
Κι αυτά τα κόκκινα σου χείλη
πως σκορπούν φωτιές με χίλιες δυο ψευτιές.
Σαν πεταλούδα στα λουλούδια
εδώ κι εκεί πετάς χαρές τρελές ζητάς.
Και τι δε θα `δινα για ένα σου γλυκό φιλί
κουκλίτσα μου τρελή.
Ζωίτσα, Ζωίτσα
τσαχπίνα, πεταχτή
τι γάμπα είναι αυτή
μεταξωτή και τορνευτή.
Ζωίτσα, Ζωίτσα
με νάζι σαν περνάς
αυτά κάποια σαν ζωγραφιά
τον έρωτα κερνάς.
Για σένα διαζύγιο
θα παίρνανε πολλοί
κι οι γέροι σε κοιτάζουνε
στα μάτια σαν τρελοί.
Ζωίτσα, Ζωίτσα
ζωή σ’ όλους σκορπάς
κι αν παίζεις με τον έρωτα
ποτέ δεν αγαπάς.
