Μια Κυριακή απόγεμα σαν τώρα
θα θυμηθείς την πέτρινη μας χώρα,
της Κυριακής τις βόλτες θα θυμάσαι,
υποκριτή, μη λες πως δεν λυπάσαι.
Έρημο πουλί, μια μπουκιά ζωή
και την πετάς.
Έλα καλέ, καλέ, κι ο χρόνος τρέχει,
θα `ρθει η στιγμή που τρένο δε θα έχει.
Πρωτοχρονιά και ποιονε ν’ αγκαλιάσεις;
Την Πασχαλιά με ποιον θα τη γιορτάσεις;
Έρημο πουλί, μια μπουκιά ζωή
και την πετάς.
