Το πρόσωπό της το πήραν οι εποχές
γαλάζιες, αργοκύλητες, θλιμμένες.
Τα μάτια της τεφροί ουρανοί τα `χουν ξεπλύνει.
Τίποτα δεν απόμεινε.
Η καρδιά της ένα κοχύλι πένθιμο
τους βορινούς γιαλούς αντιβουίζει.
Θεέ μου να βρέξει, ο τόπος να μυρίσει γιασεμί,
γιασεμί και χελιδόνι.
