Μια χαμένη Κυριακή
τ’ ακρογιάλι είχα πάρει
κι όπως ήμουν σκεφτική
ήρθε ένα παλικάρι
Απ’ τη μια η μοναξιά
Κι απ’ την άλλη το φεγγάρι
Με τα μάτια του τα μπλε
κόντεψε να με τουμπάρει
Κι είχε δυο ματάκια μπλε
μπλε και πως να τα θυμάμαι
χρώμα πέλαγος καλέ
τέτοια μάτια δεν ξεχνάνε
Ίσως ‘κείνη τη βραδιά
όπως λένε κατά βάθος
Να ‘χε κάνει η καρδιά
Το ’μεγάλο της το λάθος
Ίσως ‘κείνη τη βραδιά
Με το μπλε το παλικάρι
Αν δεν ήμουνα δειλή
Να γινόμασταν ζευγάρι.
