Ξέχνα μας, πες πως δεν ήταν κανείς
φώτα, ρουμπίνια, ρούμπες, πιατίνια
ήρωες, πες αφανείς.
Ξέχνα μας τους πωλητές της χαράς
όπου και να `σαι, αν μας θυμάσαι
μόνο πληγές θα φοράς
Ξέχνα μας όλα τα ταξίδια ήταν ψέματα
ξέχνα μας χάρτινα φιλιά, κόκκινη μπογιά,
για τα αίματα.
Ξέχασέ μας,
ξέχασέ μας και φεύγα και ας κλαίει η ψυχή γοερά
Σκότωσέ μας,
στα καλλίτερα έργα η αγάπη γεννάει συμφορά
Ξέχνα μας, ποτέ δεν ήμασταν πες
ξέχνα τα πάντα, φώτα γιρλάντα
βράδια που κόβαν σιωπές.
Ξέχνα τα, μη σε πλανεύει η χαρά
κράτα ένα φλούδι, απ’ το τραγούδι
να το σφυράς τρυφερά
Ξέχνα μας, όλα τα παιχνίδια τα χάλασα
ξέχνα μας, σκόρπα την καρδιά
σ’ άλλη αμμουδιά, σ’ άλλη θάλασσα.
Ξέχασέ μας,
ξέχασέ μας και φεύγα και ας κλαίει η ψυχή γοερά
Σκότωσέ μας, στα καλλίτερα έργα
η αγάπη γεννάει συμφορά
