Πήρα τους δρόμους κι έχασα
και τα δρομάκια ξέχασα
που διάβαινα Αθήνα
Κι όλη τη γη κι αν πέρασα
τα χείλη μου δεν κέρασα
με μια γουλιά ρετσίνα
Δεν βρήκα μάτια να γελούν
και τις λιακάδες που μιλούν
και σβήνουνε τη θλίψη
Μου λείψαν φίλοι και καρδιές
και οι γλυκές σου οι βραδιές
για πάντα μου ‘χουν λείψει.
