Ποτάμι τρέχει ο Λαός
στους στολισμένους δρόμους
στα μάτια του οργή και φως
ανάπηροι στους ώμους
Πήραμε τ’ Αργυρόκαστρο
και πάμε… και πάμε και πάμε παραπέρα
Τύραννοι δε γλιτώνετε
Αέρα… αέρα, Αέρα… αέρα
Η μάνα κλαίει στη γωνιά
κι η κόρη στο μπαλκόνι
το δίκιο για τη λευτεριά
σαν πέλαγο φουσκώνει