Που πάνε εκείνα τα παιδιά
της θύελλας και του βοριά
που πέθαιναν για λευτεριά
που πάνε;
Τα πήρανε οι συννεφιές
οι θάλασσες και οι στεριές
τ’ αστροπελέκια κι οι φωτιές
που πάνε;
Που πάνε οι σταυραετοί
που πολεμούσαν γελαστοί
φονιά, φασίστα και ληστή
που πάνε;
Γίναν τραγούδι και μυρτιές
λιβάνι μες στις εκκλησιές
και χιόνι στις βουνοπλαγιές
που πάνε;
Μάνα βγάλε το μαύρο σου μαντήλι
και θα ξαναγυρίσουν τα παιδιά
Κι αν έσβησε ο χρόνος το καντήλι
μες στην καρδιά μας καίει η λευτεριά
Που πάνε εκείνα τα παιδιά
της θύελλας και του βοριά
που πέθαιναν για λευτεριά
που πάνε;
Είναι λαχτάρα στις ματιές
ελπίδα στις φτωχολογιές
χαμόγελο στις Παναγιές
που πάνε;
Που πάνε οι λεβεντογιοί
που δίκιο σπείρανε στη γη
και δεν προφτάσανε να βγει
που πάνε;
Είν’ ο γιαλός μας ο πλατύς
που δε θα πάρει όσο ζεις
φονιάς, φασίστας και ληστής
που πάνε;
