Μια μάνα στέκει ακίνητη
Τη θάλασσα αγναντεύει
Μονάχη της παραμιλά
Άραγε τι γυρεύει
Γιατί καλή κυρούλα μου
Τη θάλασσα αγναντεύεις
Μες στα λιμάνια τριγυρνάς
Για πες μου τι γυρεύεις
Το παιδί μου περιμένω
το ’χω ένα κι ακριβό
έπαψε πια να μου γράφει
και γι’ αυτό ανησυχώ
Είναι οι θάλασσες πλατιές
Τα κύματα αφρισμένα
Κι αργούν να ’ρθουν τα γράμματα
Από τα μαύρα ξένα
Το παιδί μου περιμένω
Το ’χω ένα κι ακριβό
Και φοβάμαι μην πεθάνω
Και δε θα το ξαναδώ
Ποιος έχει στόμα να το πει
Στην πικραμένη μάνα
Πως για τον γιο της χτύπησε
Στα ξένα μια καμπάνα
