Εσύ μου έκλεισες το μάτι μα δε με κοίταξες ξανά
μέσα στης νύχτας την απάτη μοιάζουνε όλα αληθινά
Εσύ μου έδεσες τα χέρια και μου ’ταξες πάρα πολλά
κι αν χάθηκαν όλα τ’ αστέρια κρυφτήκανε στη συννεφιά
Ό,τι δεν έχεις είναι αυτό που δε χρειάζεσαι
ό, τι δεν έχεις δεν αξίζει ν’ αγαπάς
ό, τι χαρίζεις είναι αυτό που θα μοιράζεσαι
κι ό,τι σου λείπει μες στα χέρια το κρατάς
Εσύ είσαι αυτή που πάντα ψάχνω μα δε σε βρίσκω πουθενά
μια σε κερδίζω μια σε χάνω και πάντα θέλω πιο πολλά
Ό,τι δεν έχεις είναι αυτό που δε χρειάζεσαι
ό, τι δεν έχεις δεν αξίζει ν’ αγαπάς
ό, τι χαρίζεις είναι αυτό που θα μοιράζεσαι
κι ό,τι σου λείπει μες στα χέρια το κρατάς
Κι όλο θέλεις να θέλεις όλα αυτά που δε θέλεις
έχεις μάθει να ζητάς πιο πολλά
δεν είναι πιο γαλανός ο ουρανός που γυρεύεις
σ’ ένα ψέμα σου δίνει φτερά
Κι όλο θέλεις να ξέρεις όλα αυτά που δεν ξέρεις
τη γραμμή στην παλάμη ξεχνάς
Όταν θες να φωνάξεις και στον τοίχο να γράψεις
στην καρδιά σου θα ’χει πάντα μπογιά
Όλα αυτά που πιστεύεις όλα αυτά που γυρεύεις
κοίτα δίπλα σου μη ψάχνεις μακριά
κι όλο θέλεις να θέλεις και τη μοίρα μπερδεύεις
τη ζωή σου μες στα χέρια κρατάς
