Χάραξε νωρίς
Το χτεσινό το βράδυ ακόμα με κρατάει
Πως να κοιμηθείς
αφού ό,τι πέρασε είν’ εκεί και σε κοιτάει.
Άγριο το φως
σπάει τα παράθυρα και μπαίνει όταν δε θες
Ήλιος κοφτερός
φέρνει ένα σήμερα και σε πετάει στο χτες.
Κάνω να σταθώ
που να πατήσω που ‘μαι κάτω ολόγυρά μου
Κι αχ! να κρατηθώ
Τι να κρατήσω απ’ το τρεχαλητό της άμμου.
Άγριος εαυτός
σπάει ό,τι αγάπησα και γίνεται εγώ
Κι ούτε ένας Θεός
ούτε καθρέφτης, ούτε φίλος, ούτε εχθρός.
Χάραξε νωρίς
κι ήταν η νύχτα πανηγύρι και περνούσε
Νύχτα μιας στιγμής
κι ας ορκιζόταν πως για πάντα θα κρατούσε.
