Σαν τα κορίτσια που γελάν είναι τα χρόνια
Σαν πορτοκάλια που τα στύβεις και μεθάς
Σαν μπόρες της Μεσόγειου και σαν τις αμαρτίες
Σαν τις σοφές, τις άμυαλες της νύχτας συμβουλές
Κι είν’ η ψυχή μου ζωντανή, θέλει να τραγουδήσει
Κι είν ’το κορμί που όταν ξυπνάει μιλάει Ελληνικά
Κι είναι κι αυτός που έζησε γιατί ήθελε να ζήσει
Κι απ’ το Αιγαίο Πέλαγος γνωρίζει πιο πολλά
Αχ Σμύρνη και Σαράγιεβο, Κεπρία και Βαγδάτη
Όλες οι πόλεις του καημού, όλες μια πόλη ήσαν
Τα χρόνια είναι νούμερο στο χέρι που δε σβήνει
Κι όσα γινήκαν κάποτε, θα γίνονται ξανά
Κι είν’ η ψυχή μου ζωντανή, θέλει να τραγουδήσει
Κι είν ’το κορμί που όταν ξυπνάει μιλάει Ελληνικά
Κι είναι κι αυτός που έζησε γιατί ήθελε να ζήσει
Κι απ’ το Αιγαίο Πέλαγος γνωρίζει πιο πολλά
Όσα οι άνθρωποι ξεχνάν εκείνος τα θυμάται
Κι είν’ συμφορές, κι είν’ ομορφιές κι είν’ πασχαλιές και νύχτες
Κι είν’ θάνατος και γέννηση κι είν’ ηδονές κι οδύνες
Που μες στο μεδούλι μάχονταν σαν να’ ν’ βεγγαλικά
Κι είν’ η ψυχή μου ζωντανή, θέλει να τραγουδήσει
Κι είν ’το κορμί που όταν ξυπνάει μιλάει Ελληνικά
Κι είναι κι αυτός που έζησε γιατί ήθελε να ζήσει
Κι απ’ το Αιγαίο Πέλαγος γνωρίζει πιο πολλά
