Tι είναι αυτό που μας αλλάζει
και μας διώχνει μακριά
Στην αρχή αγάπη μοιάζει
κι ύστερα σαν μοναξιά
Στο μυαλό χιλιάδες σκέψεις
που φοβάσαι να τις πεις
Όσο μακριά κι αν τρέξεις
δεν μπορείς πια να κρυφτείς
Κι αν όλα τελειώσαν κι έσβησε η φωτιά
Κι αν δώσαμε τόσα κι άλλα τόσα μα…
Κανείς μας δεν είναι όπως ήταν πια
Στο τέλος τι μένει, πες μου τελικά
Κι αν ακόμα δεν χωράμε
πια στην ίδια αγκαλιά
Η ανάμνησή σου ανοίγει
Μια πληγή μες την καρδιά
Μπερδεμένα είναι τα λόγια
με τους ήχους της σιωπής
Δεν αισθάνθηκες ποτέ σου
κι ούτε θα αισθανθείς
Κι αν όλα τελειώσαν κι έσβησε η φωτιά
Κι αν δώσαμε τόσα κι άλλα τόσα μα…
Κανείς μας δεν είναι όπως ήταν πια
Στο τέλος τι μένει, πες μου τελικά
Κι έτσι απλά αφήνουμε.
Τα όνειρα να φύγουνε.
Ίσως η απόσταση να είναι η μόνη λύση πια για μας.
Δεν θέλει να ‘σαι τέλειος
μονάχα να ‘σαι αληθινός
Ν’ αγαπάς, να δίνεσαι
μα δυστυχώς στο τέλος η συνήθεια νικά
Κι αν όλα τελειώσαν κι έσβησε η φωτιά
Κι αν δώσαμε τόσα κι άλλα τόσα μα…
Κανείς μας δεν είναι όπως ήταν πια
Στο τέλος τι μένει, πες μου τελικά
