Γυρίζω πάλι στην παλιά μου γειτονιά
Στα χρόνια μου τα εφηβικά
Και βρίσκω πάνω στον καθρέφτη με κραγιόν
Τα λόγια σου απ’ το παρελθόν
Φοβάμαι τις Δευτέρες που είναι ίδιες με τις Κυριακές
Τόσο μικρές και μελαγχολικές σαν καλημέρες πάντα εφηβικές
Φοβάμαι τις Δευτέρες που μοιάζουν λίγο με καινούργια αρχή
Κι όμως ποτέ δεν βρίσκουν αφορμή
να αλλάξουν της ζωής μας τη γραμμή
Γυρίζω πίσω στο δικό σου σ’ αγαπώ
Στο σπίτι μου το πατρικό
Και βρίσκω πάλι σκόνες και φαντάσματα
Με τα δικά σου γράμματα
Φοβάμαι τις Δευτέρες που είναι ίδιες με τις Κυριακές
Τόσο μικρές και μελαγχολικές σαν καλημέρες πάντα τυπικές
Φοβάμαι τις Δευτέρες που μοιάζουν λίγο με καινούργια αρχή
Κι όμως ποτέ δεν βρίσκουν αφορμή
να αλλάξουν της ζωής μας τη γραμμή
Φοβάμαι τις Δευτέρες που είναι ίδιες με τις Κυριακές
Τόσο μικρές και μελαγχολικές σαν καλημέρες πάντα τυπικές
Φοβάμαι τις Δευτέρες που μοιάζουν λίγο με καινούργια αρχή
Και μας χωρίζουν όλο πιο πολύ
Μα έτσι είναι πάντα στη ζωή
