Του χρόνου το αερόστατο σε πήρε μακριά
κι εγώ καθόμουν μοναχή και σε κοιτούσα
Και μοιάζει σαν ναυάγιο η άδεια μου αγκαλιά
ας ήταν ό,τι ζούσαμε να ξαναζούσα
Σαν τον κομήτη σε κάποια παραλία τη νύχτα θα σε βλέπω
αχ και να σ’ είχα κοντά μου πάλι εδώ…
Σε μια φωτογραφία τώρα ξαναζείς
την έχω φυλαγμένη μέσα στην καρδιά μου
για μένα μοιάζει να `ναι πρόβλημα ζωής
να σ’ έσφιγγα για μια φορά στην αγκαλιά μου
