Στην πλατεία την Ομόνοια
σέρνεις τα είκοσι σου
χρόνια
πας με όποιον σου γνέφει
το νήμα του κορμιού σου γνέθει
Σπασμένο ειν’ απόψε το φεγγάρι
κι εσύ κάτω από κόκκινο φανάρι
τον έρωτα πουλάς όταν νυχτώσει
κι οι αγοραστές σου είναι τόσοι!
Σε δωμάτια δίχως φώτα
γέρνεις στα βρώμικά σου χνώτα
ψεύτικοι ‘ναι και οι πόθοι
και που να βρεις καρδιά να νιώθει
