Τηλέφωνα παίρνεις και γράμματα στέλνεις,
παντού με γυρεύεις, ζητάς να με δεις.
Μ’ έχεις, δε μ’ έχεις, πάψε να τρέχεις
γιατί θα πονέσεις, δε θα με βρεις.
Να σμίξουμε θέλεις, το λες κι επιμένεις,
μα άδικα ψάχνεις σε μέρη παλιά.
Μην ψάχνεις ελπίδες και πες δε με είδες
ποτέ στη ζωή σου, καμία φορά!
Όχι, όχι, όχι, αγάπη μου,
μόναζε τα δικά σου.
Πρώτα, πρώτα, πρώτα με έδιωχνες,
τώρα με θες κοντά σου.
Χαρτάκια γραμμένα στο τζάμι αφήνεις,
μου λες να γυρίσω και πως μ’ αγαπάς.
Ατέλειωτες νύχτες απ’ έξω τις στήνεις
και σαν δε με βλέπεις, κουδούνια χτυπάς.
Μηνύματα στέλνεις , χαμπάρι δεν παίρνεις
πως δε σε αντέχω και πως μ’ ενοχλείς.
Σταμάτα, σου λέω, εγώ έχω φύγει,
δε βρίσκω πια λύση. Τι ψάχνεις να βρεις;
