Τη νύχτα με πιάνει μια τρέλα
Θυμάμαι τα φεύγω και έλα
Σε βλέπω στον τοίχο
Σκηνή δίχως ήχο
Σ’ αγγίζω μα είσαι σκιά
Ο ύπνος ελπίδες μου δίνει
Στη μέση το θαύμα θα μείνει
Στα ύψη θα φτάσω
Βροχές θ’ αγοράσω
Μα δεν θα μου σβήσει η φωτιά
Δε μου περνάς που να πάρει, με ποιον κοιτάς το φεγγάρι
Θυμώνω και στο μαξιλάρι σου δίνω μωρό μου γροθιά
Δε μου περνάς που να πάρει, να σε ξεχνούσα μακάρι
Ασήκωτα βάρη το τέλος σου κι η μοναξιά
Τη νύχτα με πιάνει μια θλίψη
Αβάσταχτα μου έχεις λείψει
Σιωπή κυματίζει
Το σπίτι βουίζει
Φωνάζω δεν είσαι εκεί
Οι φίλοι μου έξω με πάνε
Πού θέλω να πάμε ρωτάνε
Δεν τους απαντάω
Μπροστά προχωράω
Μα ακίνητη μένει η ζωή
Δε μου περνάς που να πάρει, με ποιον κοιτάς το φεγγάρι
Θυμώνω και στο μαξιλάρι σου δίνω μωρό μου γροθιά
Δε μου περνάς που να πάρει, να σε ξεχνούσα μακάρι
Ασήκωτα βάρη το τέλος σου κι η μοναξιά
Τ’ άφησες όλα στη μέση, πως το μπορείς
Μ’ έχεις πονέσει όσο κανείς…
Δε μου περνάς που να πάρει, με ποιον κοιτάς το φεγγάρι
Θυμώνω και στο μαξιλάρι σου δίνω μωρό μου γροθιά
Δε μου περνάς που να πάρει, να σε ξεχνούσα μακάρι
Ασήκωτα βάρη το τέλος σου κι η μοναξιά
Δε μου περνάς που να πάρει…
