Είναι το χρώμα που με τρελαίνει,
που με τρελαίνει.
Φτιάχνει στεφάνι στο πρόσωπό μου,
με σημαδεύει.
Πως το φοβάμαι τέτοιο χρώμα,
πως με μεθάει, πως το μισώ,
πως το μισώ!
Πως νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα,
πως με μεθάει, πώς το μισώ,
πως το μισώ!
Πόθοι κλεισμένοι, φυλακισμένοι,
φυλακισμένοι.
Στο αίμα με πάθος μου φέρνουν δίψα,
μόνος καίγομαι.
Πως νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα,
πως με μεθάει, πως το μισώ,
πως το μισώ!
Το χρώμα σπάζει πάνω στην πέτρα,
μέσα στην άμμο.
Πάει στη μάνα, στο πένθος πάει,
με όλα ταιριάζει.
Πως το φοβάμαι τέτοιο χρώμα,
πως με μεθάει, πως το μισώ,
πως το μισώ!
Πως νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα,
πως με μεθάει, πως το μισώ!
Πως το αγαπώ αυτό το μωβ!