Στου φεγγαριού την οροφή
η ανάσα μου ηχογραφεί
τραγούδι λυπημένο
αδύνατη επιστροφή
το παρελθόν μου μιλημένο
το μέλλον περιμένω.
Η ζωή μου μια ιδέα
που τη νόμιζα σπουδαία
έκανα ετοιμασίες
πέρναγα δοκιμασίες
και ο χρόνος δολοφόνος
κάνει κέφι που με τρέχει
τα αισθήματα αμοιβαία
η καρδιά μου υπερέχει.
Στου φεγγαριού μου την εικόνα
μ’ όλα τ’ αστέρια δακρυγόνα
τα μάτια μου αντέχουν
τα όνειρά μου στον αγώνα
απ’ τη ζωή μου πόσο απέχουν
τα χρόνια μου πως τρέχουν.
