Αφού η κότα μας δεν κάνει το χρυσό αυγό
Κι από το αυγό δεν σκάει ένα πουλάκι
Γιατί η γάτα σου τα βάζει με τον σκύλο μου
Γιατί ο σκύλος μου ανεβαίνει στο κρεβάτι
Δεν θα την βρω δεν θα την βρεις
Την μέση λύση γιατί λύση δεν υπάρχει
Τόσο μπορώ τόσο μπορείς
Αφού καλά το ξέρουμε στην μάχη
Κανείς δεν βγαίνει νικητής
Και προσπαθώ να θυμηθώ τι ήταν η αγάπη
Μέσα στον δρόμο σταματώ σαν να άκουσα κάτι
Μα ήτανε στην έρημο φωνή
Από μια μακρινή πια εποχή
Αφού ο θεός δεν κατεβαίνει να μας βάλει μυαλό
Αφού ο λαγός δεν βγαίνει απ’ το καπέλο
Αφού ο καθένας προσπαθεί για το δικό του καλό
Με το στανιό και με το έτσι θέλω
Κι αυτό είναι ανθρώπινο και κάτι εντελώς φυσικό
αυτό είναι δίκαιο ωραίο νόμιμο κι ηθικό
Θα σου ανεβώ στο σβέρκο και θα με πατάς στο λαιμό
Θα σου φοράω την θηλιά θα με πετάς στον γκρεμό
Γιατί μπορείς γιατί μπορώ
Και προσπαθώ να θυμηθώ τι ήταν η αγάπη
Μέσα στης νύχτας την σιωπή σαν να άκουσα κάτι
Μα ήταν μια σταγόνα στην βροχή
Από μια μακρινή πια εποχή
Μέσα στο σπίτι μου ποιος έβαλε τον διάβολο;
Μήπως εγώ ή ήταν πάντα μέσα;
Το να μοιράζεσαι το σπίτι σου είναι άβολο
Μα αυτός ο διάβολος γνωρίζει όλα τα μέσα
Κι όλους δεμένους μας κρατάει ο έξ’ από δω
Όλα δουλεύουν για δικό του λογαριασμό
Ώσπου πια κέρατα φοράμε αντί για φτερά
Και η καταστροφή του άλλου είναι η δική μας χαρά
Και η ειρήνη συμφορά
