Μη με ρωτάς τι έχω ζήσει
ούτε τι έχω αγαπήσει
κι είμαι σαν νύχτα με βροχή.
Ρώτησ’ αυτούς που με προδώσαν
κι αντί χαρά καημούς μου δώσαν
και λεν πως έχουνε ψυχή.
Μη μου ζητάς να εξηγήσω
κάτι που δεν μπορώ ν’ αρχίσω,
ο φάρος είναι πια σβηστός.
Ίσως με την δική σου ορφάνια
να βρω κι εγώ την περηφάνια
για να μη ζω γονατιστός.
Μη με ρωτάς τι θέλω ακόμη
και τι μου φταίξανε οι δρόμοι
που όλοι πάνε μακριά.
Κάποτε πρέπει να ελπίσω
ότι κι εγώ θα ξεκινήσω
και πως κι εγώ έχω καρδιά.
Μη μου ζητάς να εξηγήσω
κάτι που δεν μπορώ ν’ αρχίσω,
ο φάρος είναι πια σβηστός.
Ίσως με την δική σου ορφάνια
να βρω κι εγώ την περηφάνια
για να μη ζω γονατιστός.
