Για μία παρεξήγηση, πιαστήκαμε στα λόγια
και πες εσύ και πες κι εγώ, στο τέλος ζούμε χώρια,
στο τέλος ζούμε χώρια.
Σαν μαχαίρι με καρφώνει ο εγωισμός σου,
έχεις μάθει να περνάει, πάντα, το δικό σου,
σαν μαχαίρι με καρφώνει, η δική σου αγάπη
κι ό,τι είχα στην καρδιά, το ‘χεις κάνει στάχτη.
Για μία παρεξήγηση, στο πλάι σου δε μ’ έχεις’
εγώ εδώ κι εσύ αλλού, πες μου πως το αντέχεις,
πες μου πως το αντέχεις.
Σαν μαχαίρι με καρφώνει ο εγωισμός σου,
έχεις μάθει να περνάει, πάντα, το δικό σου,
σαν μαχαίρι με καρφώνει, η δική σου αγάπη
κι ό,τι είχα στην καρδιά, το `χεις κάνει στάχτη.
Για μία παρεξήγηση, στο τέλος ζούμε χώρια.
