Τι ώρα πήγε;
Στη νύχτα φύγε,
πολλά ζητούσες και δεν τα έχω
και δεν αντέχω,
να με πονάς, να με πονάς.
Μα όπου πας,
προσεχτικά να περπατάς,
τα όνειρά μου εσύ κρατάς,
μην το ξεχνάς, μην το ξεχνάς.
Πονάει η αγάπη, πονάει σαν μαχαίρι
γιατί η καρδιά μου ξέρει πως ήσουν τέλος απ’ την αρχή.
Πονάει η αγάπη γιατί εδώ δε θα ’σαι,
μα όπου κι αν κοιμάσαι το όνομά μου βαθιά πληγή.
Τα μάτια κλείσε, φεγγάρια σβήσε,
πες για την Άννα,
δε δίνω μία, στην τρικυμία,
να με πετάς, να με πετάς,
μα όπου πας το σώμα αυτό μην το ζητάς,
κράτα τα “πρέπει” και τη “μη”,
μη βγεις ποτέ απ’τη γραμμή.
