Γιατί η ώρα δεν περνάει
γιατί το βλέμμα να ’ναι κενό
γιατί η σκέψη αυτή με πονάει
γιατί να μη βλέπω ουρανό
Γιατί να σε θυμάμαι ακόμα
γιατί δεν έχω αλλάξει ζωή
γιατί να νιώθω ξένο το σώμα
κι η καρδιά μου κλειστή
έχει πια αποκλειστεί σε χειμώνα βαρύ
Γιατί να μη μπορείς στα μάτια να με δεις
μιλάω με τον Θεό κανείς δεν είναι εδώ
γιατί δε το τολμάς και ζεις στο ψέμα σου
να βρεις τι κρύβεται κάτω απ’ το δέρμα σου
Γιατί να μη μπορείς τι νιώθεις να μου πεις
δε ξέρεις τι ζητάς δεν ξέρεις ν’ αγαπάς
γιατί δεν άνοιξες ποτέ σου την ψυχή
γιατί την έκλεισες για πάντα φυλακή
Γιατί να μη μπορείς ό’τι σου συμβαίνει να το μοιραστείς
γιατί δεν το προσπαθείς
Γιατί στον ίδιο δρόμο βαδίζω
αφού δεν βγάζει πια πουθενά
γιατί μόνο σε θαύμα να ελπίζω
κι η δική μας σκηνή μια συνήθεια κοινή
τεντωμένο σχοινί
Γιατί να μη μπορείς στα μάτια να με δεις
μιλάω με τον Θεό κανείς δεν είναι εδώ
γιατί δε το τολμάς και ζεις στο ψέμα σου
να βρεις τι κρύβεται κάτω απ’ το δέρμα σου
Γιατί να μη μπορείς τι νιώθεις να μου πεις
δε ξέρεις τι ζητάς δεν ξέρεις ν’ αγαπάς
γιατί δεν άνοιξες ποτέ σου την ψυχή
γιατί την έκλεισες για πάντα φυλακή
Γιατί να μη μπορείς ό’τι σου συμβαίνει να το μοιραστείς
γιατί δεν το προσπαθείς
γιατί να μην μπορείς…
